U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

“Boerenbuitengebied Muntendam” wil verantwoordelijkheidsgevoel tonen.

Wereldwijd zijn door toedoen van de mens in amper 200jaar tijd diverse organismen, zoals planten en dieren, in hun voortbestaan bedreigd of zelfs uitgestorven door verstoring van het natuurlijke evenwicht. In de huidige tijdgeest dringt het besef door dat de wereld er niet alleen is voor de mens. In het boerenbuitengebied van Muntendam, een begrensd gebied van 1000ha, trachten we binnen gegeven kaders, onze verantwoordelijkheid te nemen voor verduurzaming van de voedselproductie met respect voor natuurwaarden. Dat gaat niet zonder medewerking van boeren, gemeente, waterschappen en  nutsbedrijven. De veehouderijsector heeft de grutto, de akkerbouwsector heeft patrijs en veldleeuwerik (beide ruim 90% afname in slechts 40jaren) als belangrijke indicatorsoort voor herstel van natuurlijke evenwicht.

De landbouw als ‘Controlemodel’ maakt meer kapot dan ons lief is.

Boeren willen niet zoveel mogelijk geld verdienen, maar het bedrijf in de benen houden. De graanprijsdaling van de afgelopen 30jaren (deze winter gedaald van €170 naar €140per ton, in 1985 nog €250pton), heeft tot intensivering van de landbouw geleid. Met kunst en vliegwerk wordt daarin het balletje hoog gehouden (techniek, kunstmest en bestrijdingsmiddelen), het zogenaamde ‘Controle model’. Zolang de EU dit uitbuitende markt- en prijsbeleid blijft hanteren, kan ze echter de gewenste vergroening van de landbouw wel op haar buik schrijven. Het veroorzaakt namelijk afbraak van maatschappelijke waarden, zoals afname van aantallen en soorten vogels, insecten (vlinders, bijen) en planten. Maar het schaadt ook de voor de landbouw zo belangrijke natuurlijke weerbaarheid van de bodem (nuttige schimmels, bacteriën) en omgeving (robuuste opbouw van luis-etende insecten). Het beeld van een neerwaartse spiraal (opbrengst en biodiversiteit) ligt op de loer.

Het ‘Adaptatiemodel’ biedt, naast een weerbaardere akkerbouw, ook akkernatuurherstel.

In het zogenaamde ‘Adaptatiemodel’ wordt gestreefd de natuurlijke weerbaarheid weer voorrang te geven, boven kunstmatige ingrepen. In de toekomst leidt een toenemend verantwoordelijkheidsbesef tot minder (voedsel)verspilling en een veranderend consumptiepatroon (minder vlees eten). Een extensievere maar weerbaardere landbouw met respect voor de omgeving biedt daarbij perspectief, zonder voedseltekorten te veroorzaken. Alleen waardering, een reële beloning voor de inspanningen van de boer, zet deze omschakeling in beweging.

Boerenbuitengebied test biodiversiteit-bevorderende maatregelen.

Wijlen Johan Cruijff zou gezegd hebben; “Als je het door hebt, ga je het zien”.

Daar de gangbare akkerbouw maar liefst 95% van het areaal beslaat, ben ik ervan overtuigd dat ook eenvoudige maatregelen al leiden tot herstel van akkernatuur. Akker- en bloemenranden, mulchen en minder intensieve grondbewerking, struweel in het openlandschap, natuurvriendelijk bermbeheer, ruige sloottaluds en overhoekjes. De artikelen in vakbladen sluiten er mooi op aan met veel aandacht voor herstel van bodembiodiversiteit (minder intensieve grondbewerking en meer organische stof, bevorderen nuttige schimmels, bacteriën en insecten). Dat vormt ook de basis voor het akkervoedselweb; van bodem tot akkervogels, waarin boeren een onmisbare rol spelen. Alles zal afhangen van bewustwording en in de praktijk brengen. Boerenbuitengebied gaat ervoor.

 Bekijk ook eens de presentatie die Peter Harry Mulder 3 februari 2017 gaf aan Agrifirmboeren.